لزوم نظارت بر نان

نان غذای اصلی جهان‌سومی‌هاست و در خاورمیانه قوت اصلی و در جمهوری اسلامی ایران به‌عنوان ماده‌ای حیاتی که علاوه‌بر قداست آن، خوردنش برای بیش از 90‌درصد مردم عزیز کشورمان، ادامه حیات آنان را مهیا می‌کند و به‌خصوص باتوجه‌به تحریم‌ها و تحمیل‌ جنگ 12‌روزه و مشکلات متعددی که بر صادرات جمهوری اسلامی ایران وارد شده است و موجب شده که اوضاع مالی برای مردم کشورمان چندان مناسب نباشد و به‌خصوص درزمینه مواد غذایی که در مواقعی دیده‌ شده است، نرخ گرانی حتی تا 60‌درصد هم افزایش پیدا کرده و ازطرفی چون بسیاری از مواد غذایی همچون گوشت و به‌طورکلی پروتئین‌ها، به‌علت گرانی بیش‌ازحد از سفره اغلب خانوارها حذف‌شده است، در حقیقت نان بسیار بیشتر از گذشته وارد سفره خانوار می‌شود که بهتر است گفته شود، نان پاره‌ای‌ازاوقات به‌عنوان قوت لایموت، ماده اصلی سفره مردم شده است، طبیعی‌ست که گران‌تر می‌شود. پس به‌عنوان یک ضرورت اصلی و غیرقابل‌انکار باید مشمول گرانی نمی‌شد یا اینکه حداقل در طی دوسال‌اخیر قیمت چند‌برابری نمی‌گرفت. پس اینک اگر بپذیریم که افزایش نرخ نان به‌علت قطع یارانه، آن‌قدر فشار بر مردم و بخصوص اقشار ضعیف و آسیب‌پذیر وارد کرده است، حداقل مردم انتظار دارند که همین نرخ مصوب که به تائید دولت و مراجع مسئول رسیده است، رعایت شود که اصلاً این‌طور نبوده و نیست و به‌جرئت می‌توان گفت که شاید فقط 10‌درصد از نانوایان، از این نرخ‌گذاری جدید پیروی می‌کنند که به‌شدت متدین و باوجدان هستند و در همه عمر سعی کرده‌اند، نان حلال را به سفره خانوار ببرند؛ اما اکنون صحبت از مصرف نان برای مردمی‌ست که اکثریت 90‌درصدی را شامل شده‌اند و متأسفانه هیچ‌گونه نظارتی بر کار این طبقه از مردم که به طبخ نان اشتغال دارند صورت نمی‌گیرد و لذا بدیهی‌ست؛ پراکندگی مغازه‌های نانوایی در یک شهر 15‌میلیون‌نفری مثل تهران بزرگ نه ساده و نه امکان‌پذیر است که‌ای کاش اتاق اصناف تهران مأموریت پیدا کند که مسئول و عامل پیگیری دائم به کار نانوایان شود؛ چراکه درصورت تحقق، در‌این‌ایام که مدارس تعطیل و دانشگاه‌ها هم تعطیل هستند، ازطریق به‌کارگیری تعدادی از دو قشر، با حداقل دستمزد و حتی به‌صورت افتخاری مسئولیت داشته باشند که بر کار این صنف که صدالبته در مجاورت دائمی آتش، جزو حرفه‌های پرخطر و سخت به‌حساب می‌آیند، بر کار آنان نظارت دائمی داشته باشند تا این چند‌نرخی‌شدن نان که به‌نوعی باعث هرج‌ومرج شده است، از میان برداشته شود؛ اما از قراین و شواهد پیدا‌ست که نرخ نان در نانوائی‌ها نه‌تنها براساس نرخ مصوب نیست که بلکه هر مقدار که مقرر می‌شود و مصوب شده است وزن و نرخ نان کاملاً مشخص‌شده است که هرگز رعایت نمی‌شود؛ بخصوص‌که توزیع آرد به دو صورت ‌بین نانوایان صورت می‌گیرد که پاره‌ای‌از‌آنان را آزاد‌پخت می‌گویند و به‌اصطلاح آرد را باقیمت گران‌تر خریداری می‌کنند و لذا این‌مورد به‌دست نانوا مستمکی می‌دهد تا به هر نرخی که انصاف داشته باشند نان را بفروشند؛ ازجمله بعضی از نانوایان با پاشیدن تعدادی محدود از کنجد بر روی نان و چند سانتی‌متری بلندتر کردن نان، هم‌اکنون به هر قرص نان نرخ 50‌هزارتومان را تثبیت کرده‌اند و در میان نانوایانی که با نرخ ارزان‌تر آرد را خریداری می‌کنند، این نانوایان هم از طول و عرض هر قرص نان کم و کمتر می‌کنند و نان را نه‌تنها برشته نمی‌کنند که حتی خمیر‌گونه نان را به خریداران عرضه می‌کنند که مصرف این نوع نان، مشکلات شدید گوارشی را برای مردم در پی دارد.